Η χρονομετάθεση ή κενό χρόνου,είναι η ξαφνική μεταφορά ενός ατόμου σε κάποια χρονική στιγμή πέραν του παρόντος. Αν και οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούν επιστροφή σε παρελθοντικές εποχές, η παραερευνήτρια Τζόαν Φόρμαν υποστηρίζει, με βάση δεδομένα που συνέλεξε, ότι η χρονομετάθεση προς το μέλλον είναι αρκετά κοινή. Όμως, η χρονομετάθεση είναι εν γένει ένα σπάνια αναφερθέν φαινόμενο, ίσως και γιατί πολλοί άνθρωποι χρονομεταφέρονται και επιστρέφουν πάλι πίσω εντός ελαχίστου διαστήματος, προτού προλάβουν να αντιληφθούν την αλλαγή στα δεδομένα του χρόνου.
Ίσως απλώς να αντιλαμβάνονται μια κάποια αλλαγή στο περιβάλλον που βρίσκονται, χωρίς να μπορούν να την εντοπίσουν ακριβώς και χωρίς να δόσουν ιδιαίτερη σημασία.Μια κλασσική περίπτωση χρονομετάθεσης ακολουθεί την εξής περίπου πορεία: κάποιος/α συνηδητοποιεί, ενώ προχωράει κάπου ή οδηγεί, ότι μάλλον έχει χαθεί, μιας και το γυρω περιβάλλον δεν φαίνεται ιδιαίτερα γνώριμο. Το μέρος στο οποίο βρίσκεται του/της φαίνεται κάπως διαφορετικό και -συνήθως- έχει μια περίεργη ησυχία. Αποπνέει μάλιστα
την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν είναι όπως θά 'πρεπε να είναι. Δεν υπάρχει σημείο αναφοράς όπως θα λέγαμε, το άτομο νοιώθει αποπροσανατολισμένο, και ως προς την κατεύθυνση που ακολουθεί και ως προς τις πληροφορίες που λαμβάνει από το περι-βάλλον. Προτού εκτιμήσει τα δεδομένα, ανακαλύπτει ότι κινείται ξανά στον γνώριμό του/της δρόμο.
Αργότερα, αν ξανασκεφτεί τη
σκηνή και έχει καλή μνήμη (κινηματογραφική, όπως λέμε) ίσως
εντοπίσει ποιά ήταν εκείνη η ασυνήθιστη λεπτομέρεια: κάποιος
περαστικός ντυμένος παλιοκαιρίστικα, κάποιο δασάκι στο βάθος
της εικόνας, που όμως θυμάται ότι είχε καεί πριν από χρόνια, κά-
ποιο σπίτι, που όσο και να το ψάξει αργότερα δεν το ξαναβρίσκει
σε κείνο το δρόμο. Τότε αρχίζει να υποψιάζεται τί ακριβώς συνέβη:
είχε γυρίσει πίσω στο χρόνο!
Κάποτε, ενα αντικείμενο λέγεται ότι μπορεί
να βοηθήσει ή να προκαλέσει την χρονομετάθεση, είτε με την αφή,
είτε με κάποιο είδος ενέργεια που εκπέμπει. Π.χ. υπάρχουν περι-
πτώσεις όπου καθρέφτες ή άλλα ανακλαστικά αντικείμενα μετα-
δίδουν στιγμιαία παρελθούσες εικόνες.
Ίσως απλώς να αντιλαμβάνονται μια κάποια αλλαγή στο περιβάλλον που βρίσκονται, χωρίς να μπορούν να την εντοπίσουν ακριβώς και χωρίς να δόσουν ιδιαίτερη σημασία.Μια κλασσική περίπτωση χρονομετάθεσης ακολουθεί την εξής περίπου πορεία: κάποιος/α συνηδητοποιεί, ενώ προχωράει κάπου ή οδηγεί, ότι μάλλον έχει χαθεί, μιας και το γυρω περιβάλλον δεν φαίνεται ιδιαίτερα γνώριμο. Το μέρος στο οποίο βρίσκεται του/της φαίνεται κάπως διαφορετικό και -συνήθως- έχει μια περίεργη ησυχία. Αποπνέει μάλιστα
την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν είναι όπως θά 'πρεπε να είναι. Δεν υπάρχει σημείο αναφοράς όπως θα λέγαμε, το άτομο νοιώθει αποπροσανατολισμένο, και ως προς την κατεύθυνση που ακολουθεί και ως προς τις πληροφορίες που λαμβάνει από το περι-βάλλον. Προτού εκτιμήσει τα δεδομένα, ανακαλύπτει ότι κινείται ξανά στον γνώριμό του/της δρόμο.
Αργότερα, αν ξανασκεφτεί τη
σκηνή και έχει καλή μνήμη (κινηματογραφική, όπως λέμε) ίσως
εντοπίσει ποιά ήταν εκείνη η ασυνήθιστη λεπτομέρεια: κάποιος
περαστικός ντυμένος παλιοκαιρίστικα, κάποιο δασάκι στο βάθος
της εικόνας, που όμως θυμάται ότι είχε καεί πριν από χρόνια, κά-
ποιο σπίτι, που όσο και να το ψάξει αργότερα δεν το ξαναβρίσκει
σε κείνο το δρόμο. Τότε αρχίζει να υποψιάζεται τί ακριβώς συνέβη:
είχε γυρίσει πίσω στο χρόνο!
Κάποτε, ενα αντικείμενο λέγεται ότι μπορεί
να βοηθήσει ή να προκαλέσει την χρονομετάθεση, είτε με την αφή,
είτε με κάποιο είδος ενέργεια που εκπέμπει. Π.χ. υπάρχουν περι-
πτώσεις όπου καθρέφτες ή άλλα ανακλαστικά αντικείμενα μετα-
δίδουν στιγμιαία παρελθούσες εικόνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου