Οι μαθητές που μίλησαν με εξωγήινους

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1994, καταγράφηκε η πρώτη και μοναδική ομαδική «Στενή Επαφή Τρίτου Τύπου» που συνέβη ποτέ. Όχι ένας ή δυο, αλλά 62 μαθητές δεν είδαν απλώς ένα UFO αλλά συνομίλησαν και με το πλήρωμά του! Και εδώ δεν πρόκειται για φαντασιόπληκτα παιδιά που επηρεάζονται από όσα βλέπουν στην τηλεόραση… Τα παιδιά αυτά ενός δημοτικού σχολείου στηRuwa κοντά στη Χαράρε της Ζιμπάμπουε δεν είχαν πρόσβαση σε τηλεόραση, αλλά ούτε –πολύ περισσότερο- σε δημοσιεύματα που να αναφέρονται σε εξωγήινες επισκέψεις στη Γη!

Το συμβάν στο σχολείο Ariel κράτησε γύρω στο ένα τέταρτο της ώρας, σύμφωνα με τα παιδιά ηλικίας 6 ως 12 χρόνων που έμειναν εκστασιασμένα στη θέα των παράξενων πλασμάτων με το έντονο βλέμμα που ήταν σαν να τα διέταζε να εντείνουν την προσοχή τους. Αμέσως μετά, το ένα μεγάλο και τα αρκετά μικρότερα διαστημόπλοια που το ακολουθούσαν εξαφανίστηκαν…

Τα διαστημόπλοια είχαν προσγειωθεί ανάμεσα σε πυκνά δέντρα στην αυλή του σχολείου. Όλα τα παιδιά τα περιέγραψαν με μια περίεργη επιμονή στη λεπτομέρεια. Εκείνα, όμως, που τα εντυπωσίασαν περισσότερο, ήταν τα δυο παράξενα όντα που αντίκρισαν: ένα καθισμένο πάνω στο διαστημόπλοιο και το άλλο να τρέχει μπρος- πίσω πάνω στο χορτάρι, πηδώντας όπως οι δικοί μας αστροναύτες στη Σελήνη, αλλά όχι αθόρυβα! Οι μαθητές περιέγραψαν τα όντα:

«Ήταν μαύρα με μεγάλα κεφάλια και μάτια μεγάλα σαν μπάλες του ράγκμπι, με λεπτά πόδια και χέρια»!

Τα μικρότερα παιδιά φοβήθηκαν και έβαλαν τα κλάματα. Ακόμη κι αυτά, όμως, δήλωσαν ότι ένιωσαν περιέργεια και εντυπωσιάστηκαν από τα πλάσματα που δεν είχαν ξαναδεί όμοιά τους! Τα μεγαλύτερα παιδιά ένιωσαν ότι οι «ξένοι» ήθελαν να τους μιλήσουν για το μέλλον. Και το έκαναν τηλεπαθητικά:

«Ένιωσα να μου λένε ότι ο κόσμος μας θα τελειώσει επειδή δεν τον φροντίζουμε. Όταν γύρισα σπίτι, ένιωσα απαίσια… Σαν να είχαν πέσει όλα τα δέντρα και να μην υπήρχε αέρας! Αυτές οι σκέψεις βγήκαν από τα μάτια αυτού που μίλησε…» δήλωσε η Έλσα.

Το ον που είδαν τα παιδιά πάνω στο σκάφος, είχε ύψος όχι μεγαλύτερο του ενός μέτρου με λεπτό λαιμό, μακριά μαύρα μαλλιά και πολύ μεγάλα μαύρα μάτια. Κατέβηκε από το διαστημόπλοιο και πήγε προς το μέρος τους. Μόλις τα αντιλήφθηκε, εξαφανίστηκε αστραπιαία και εμφανίστηκε ξανά πίσω από το UFO. Η Ίζαμπελ ένιωσε ότι αν και φοβόταν, ο «ξένος» τους μιλούσε στο μυαλό τους:

«Ήταν τρομοκρατημένος… Προσπαθούσαμε να μην τον κοιτάμε για να μην τον φοβίσουμε περισσότερο. Η αίσθηση που είχαν ήταν ότι κάνουμε κακό στη Γη μας»!

Όταν τα διαστημόπλοια εξαφανίστηκαν, τα παιδιά έτρεξαν στη μοναδική ενήλικη που είχαν διαθέσιμη, καθώς οι δάσκαλοί τους συνεδρίαζαν, τη μητέρα ενός από αυτά που είχε αναλάβει την καντίνα του σχολείου. Δεν τα πίστεψε, παρ’ ότι ορκίζονταν σε ό,τι είχαν ιερό για την εμπειρία τους!

Το πάθος με το οποίο διηγούνταν όσα είχαν συμβεί, όμως, έπεισε τους δασκάλους τους… Η εκλιπούσα πλέον ερευνήτρια Cynthia Hind επισκέφθηκε το σχολείο Ariel την επόμενη κιόλας ημέρα και, με τη σύμφωνη γνώμη του διευθυντή Colin Mckie, ζήτησε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν όσα είδαν. Το αποτέλεσμα ήταν 15 πανομοιότυπες ζωγραφιές, με ελάχιστες διαφορές η μια από την άλλη!

Πηγή