Η παρακάτω αναφορά γράφτηκε από τον χρήστη Aragorn στις
20/02/2006.
Έλαβε χώρα στην περιοχή Αθήναι του νομού ΑΘΗΝAΝ.
Κωδικός αναφοράς: 1866
Zω στην Αθήνα. Θα πίστευε κανείς πως σε μια τέτοια θηριώδη πόλη
είναι αδύνατο να υπάρξουν νεράιδες και ξωτικά. Κι όμως. Στις 18
Νοεμβρίου του 2004 πέρασα μέσα από τον Εθνικό Κήπο καθ' οδόν
προς το γραφείο μου.
Η ώρα ήταν 7.15-7.30 το πρωΐ. Εκεί λοιπόν που περπατούσα ανάμεσα στα δέντρα (δεν ξέρω αν ζεις κι εσύ στην
Αθήνα και σου λέω ότι στον Εθνικό Κήπο υπάρχουν ελάχιστα
τμήματα που δεν ακούγεται καν ο βόμβος από τα αυτοκίνητα των
διπλανών λεωφόρων), άκουσα μια ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ φωνή να μου λέει
"έχεις κάτι που θέλουμε" και είδα το περίγραμμα ενός κοντού και
μάλλον δύσμορφου όντος.
Μου κόπηκε το αίμα, τα γόνατα και ό,τι άλλο θέλεις. Όμως επειδή εκείνη την εποχή εργαζόμουν πολύ στο
πεδίο της προσφοράς και της αγάπης, αυτό που μου ήρθε να απαντήσω αυθόρμητα και εντέλει απάντησα ήταν "ό,τι έχω ας το
μοιραστούμε".
Επικράτησε σιγή και μετά από λίγο το ον με την ίδια
φωνή μου ζήτησε να επιστρέψω σε τρεις μέρες.
Περιττό να σου πω ότι άρχισα να σκέφτομαι τι είχα κάνει και τι να ήταν αυτό που ήθελαν
άραγε και τέλος πάντων ποιοι ήταν αυτοί. Κι αν ήθελαν το παιδί μου
ή την υγεία μου ας πούμε; Όμως οι τρεις μέρες πέρασαν και δεν έγινε
τίποτα κακό.
Την τρίτη λοιπόν ημέρα ξαναπέρασα από το ίδιο ακριβώς σημείο την ίδια περίπου ώρα και με πόδια που έτρεμαν
περίμενα.
Τότε άκουσα ξανά μια φωνή, αλλά ήρεμη και φιλική. Να μην πολυλογώ το ον αυτό μου συστήθηκε με το όνομά του και τον
τίτλο του (πρίγκιπας), μου είπε ότι προέρχεται από φυλές που έχουν
υποχωρήσει στην Κάτω Γαία και ότι είναι ξωτικό.
Εν τάχει έμεινε κοντά μου για κάμποσο διάστημα, το οποίο ήταν
από τα πιο όμορφα ολόκληρης της ζωής μου.
Μπόρεσα να έρθω σε
αρμονία με τους ρυθμούς της φύσης, μου έδωσε το δώρο της
έμπνευσης και της συμπόνοιας κι εκείνο μελέτησε την ανιδιοτέλεια
μέσα από τον τρόπο των ανθρώπων.
Κάποια στιγμή το ρώτησα γιατί
μου παρουσιάστηκε με τόσο τρομερή φωνή και δυσαρμονική όψη.
Και τότε μου μίλησε για έναν από τους βασικότερους τρόπους
άμυνας και φύλαξης της πύλης προς τον κόσμο των ξωτικών και των
νεράιδων που είναι ο φόβος.
Ο τρελός φόβος για την ακρίβεια.
Πηγή
20/02/2006.
Έλαβε χώρα στην περιοχή Αθήναι του νομού ΑΘΗΝAΝ.
Κωδικός αναφοράς: 1866
Zω στην Αθήνα. Θα πίστευε κανείς πως σε μια τέτοια θηριώδη πόλη
είναι αδύνατο να υπάρξουν νεράιδες και ξωτικά. Κι όμως. Στις 18
Νοεμβρίου του 2004 πέρασα μέσα από τον Εθνικό Κήπο καθ' οδόν
προς το γραφείο μου.
Η ώρα ήταν 7.15-7.30 το πρωΐ. Εκεί λοιπόν που περπατούσα ανάμεσα στα δέντρα (δεν ξέρω αν ζεις κι εσύ στην
Αθήνα και σου λέω ότι στον Εθνικό Κήπο υπάρχουν ελάχιστα
τμήματα που δεν ακούγεται καν ο βόμβος από τα αυτοκίνητα των
διπλανών λεωφόρων), άκουσα μια ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ φωνή να μου λέει
"έχεις κάτι που θέλουμε" και είδα το περίγραμμα ενός κοντού και
μάλλον δύσμορφου όντος.
Μου κόπηκε το αίμα, τα γόνατα και ό,τι άλλο θέλεις. Όμως επειδή εκείνη την εποχή εργαζόμουν πολύ στο
πεδίο της προσφοράς και της αγάπης, αυτό που μου ήρθε να απαντήσω αυθόρμητα και εντέλει απάντησα ήταν "ό,τι έχω ας το
μοιραστούμε".
Επικράτησε σιγή και μετά από λίγο το ον με την ίδια
φωνή μου ζήτησε να επιστρέψω σε τρεις μέρες.
Περιττό να σου πω ότι άρχισα να σκέφτομαι τι είχα κάνει και τι να ήταν αυτό που ήθελαν
άραγε και τέλος πάντων ποιοι ήταν αυτοί. Κι αν ήθελαν το παιδί μου
ή την υγεία μου ας πούμε; Όμως οι τρεις μέρες πέρασαν και δεν έγινε
τίποτα κακό.
Την τρίτη λοιπόν ημέρα ξαναπέρασα από το ίδιο ακριβώς σημείο την ίδια περίπου ώρα και με πόδια που έτρεμαν
περίμενα.
Τότε άκουσα ξανά μια φωνή, αλλά ήρεμη και φιλική. Να μην πολυλογώ το ον αυτό μου συστήθηκε με το όνομά του και τον
τίτλο του (πρίγκιπας), μου είπε ότι προέρχεται από φυλές που έχουν
υποχωρήσει στην Κάτω Γαία και ότι είναι ξωτικό.
Εν τάχει έμεινε κοντά μου για κάμποσο διάστημα, το οποίο ήταν
από τα πιο όμορφα ολόκληρης της ζωής μου.
Μπόρεσα να έρθω σε
αρμονία με τους ρυθμούς της φύσης, μου έδωσε το δώρο της
έμπνευσης και της συμπόνοιας κι εκείνο μελέτησε την ανιδιοτέλεια
μέσα από τον τρόπο των ανθρώπων.
Κάποια στιγμή το ρώτησα γιατί
μου παρουσιάστηκε με τόσο τρομερή φωνή και δυσαρμονική όψη.
Και τότε μου μίλησε για έναν από τους βασικότερους τρόπους
άμυνας και φύλαξης της πύλης προς τον κόσμο των ξωτικών και των
νεράιδων που είναι ο φόβος.
Ο τρελός φόβος για την ακρίβεια.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου