Η λέξη γριμόριο (grimoire) προέρχεται από την παλιά γαλλική λέξη ‘gramaire’ ή την Λατινική ‘grammar’. Κατά τον Μεσαίωνα τα γριμόρια θεωρούνταν βιβλία με μαγικές γνώσεις και λεπτομερείς οδηγίες με τις οποίες ο μάγος θα έφτανε στο επιθυμητό για αυτόν αποτέλεσμα.
Τα περισσότερα γριμόρια γράφτηκαν μεταξύ του 13ου - 18ου αιώνα και σχετίζονται με πρακτική και τελετουργική μαγεία. Περιέχουν μαγικές φόρμουλες, σύμβολα, επικλήσεις, οδηγίες για συνεργασία με αγγέλους και δαίμονες, γητειές, ξόρκια, κατασκευή τάλισμαν και μαγικών συνέργων. Τα περισσότερα γριμόρια είναι μια περίεργη μίξη εβραϊκών, παγανιστικών και χριστιανικών τελετουργιών.
Τα περισσότερα γριμόρια στηρίζονται πάνω στο χριστιανικό τυπικό. Επίσης, οι περισσότεροι μάγοι ‘καθαγίαζαν’ τα γριμόριά τους με το να τα τοποθετούν στο ιερό των ναών κατά την διάρκεια της λειτουργίας ή ακόμα και να χρησιμοποιούν αγιασμό ή άγιο λάδι για να τα ‘ευλογήσουν’.
Σήμερα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για την αυθεντικότητα των εκδόσεων των γριμορίων που κυκλοφορούν στο εμπόριο για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι πως τα γριμόρια αρχικά μεταδίδονταν προφορικά, που σημαίνει πως πολλές λέξεις και φράσεις έχουν υποστεί μεγάλες αλλαγές. Ο δεύτερος λόγος είναι πως τα γριμόρια έχουν μεταφραστεί πολλές φορές και σε πολλές γλώσσες, από μυστικιστές και αποκρυφιστές που έχουν κάνει τις δικές τους προσθήκες και αλλαγές. Οι μεταφράσεις είναι ένα από τα κυριότερα προβλήματα όσον αφορά την αυθεντικότητα ενός έργου.
Υπάρχουν εκατοντάδες γριμόρια που έχουν κυκλοφορήσει στην Ευρώπη κατά τους προηγούμενους αιώνες. Θα γίνει αναφορά των πιο γνωστών, που επηρέασαν τους μαγικούς κύκλους σε όλο τον κόσμο:
1. Clavicula Solomonis (Σολομωνική).
Παρόλο που ο τίτλος δηλώνει πως γράφτηκε από τον βασιλιά Σολομώντα, πιθανότατα γράφτηκε τον 12ο αιώνα από άγνωστο συγγραφέα. Η Σολομωνική χωρίζεται σε δύο βιβλία. Το πρώτο βιβλίο αφορά την επίκληση πνευμάτων, χωρίς να γίνεται αναφορά στην ιεραρχία ή τις ιδιότητες και τον χαρακτήρα κάθε πνεύματος. Ο μάγος απλά τους καλεί έξω από τον κύκλο και εκεί τους κάνει ερωτήσεις σχετικά με την ιδιότητα του καθενός. Επίσης, δίνονται πολλά τάλισμαν για να κρατούν τα πνεύματα υπάκουα, καθώς και πολλά καθημερινά ξόρκια, όπως η κατασκευή μαγικού χαλιού ή η ανακάλυψη ενός κλεμμένου αντικειμένου.
Το δεύτερο βιβλίο ασχολείται με την προετοιμασία του χώρου και των αντικειμένων που θα χρειαστούν κατά την διάρκεια μιας τελετής.
Το παλιότερο γνωστό χειρόγραφο που σώζεται φυλάσσεται στο Βρετανικό Μουσείο και δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο κοινό. Χρονολογείται στα μέσα του 12ου αιώνα και είναι γραμμένο στα Ελληνικά….
2. Lemegethon (Lesser Key of Solomon).
Το Lemegethon είναι στην πραγματικότητα μια συλλογή 5 μαγικών συγγραμμάτων: Γοητεία (Goetia), Θεουργία-Γοητεία (Theurgia-Goetia), the Pauline Art, the Almadel of Solomon, και the Ars Nova.
Ας τα δούμε ένα ένα ξεχωριστά.
~ Η Γοητεία (Goetia) ήταν ένα είδος μεσαιωνικής νεκρομαντείας, κατά την οποία γίνονταν κυρίως επικλήσεις δαιμόνων. Είναι το παλαιότερο από τα 5 συγγράμματα και περιέχει συμβουλές για τον τρόπο επίκλησης 72 δαιμονικών οντοτήτων. Επίσης, είναι το σύγγραμμα που δίνει τα σχεδιαγράμματα της περίφημης Σφραγίδας του Σολομώντα, του Πενταγράμματος, του Εξαγράμματος και του Δαχτυλιδιού του.
~ Η Θεουργία-Γοητεία (Theurgia-Goetia) περιέχει τους τρόπους επίκλησης και συνεργασίας με πνεύματα Λευκής Μαγείας. Αναφέρει λεπτομερώς τους 31 Πρίγκιπες μαζί με τα πνεύματα που τους υπηρετούν.
~ The Pauline Art (Ars Paulina) ονομάστηκε έτσι γιατί λέγεται πως το ανακάλυψε ο απόστολος Παύλος όταν ανέβηκε στο τρίτο επίπεδο του Παραδείσου. Από εκεί το έφερε στην Κόρινθο. Χωρίζεται σε δύο μέρη: το πρώτο αναφέρει τους 24 Αγγέλους που αντιστοιχούν στις ώρες της ημέρας και πώς ο μάγος μπορεί να τους χρησιμοποιήσει ανάλογα με το τι επιθυμεί. Το δεύτερο όμως είναι αυτό που έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον: Αναφέρει τον τρόπο με τον οποίο κάποιος μπορεί να επικοινωνήσει και να χρησιμοποιήσει τον Άγγελο που «γεννήθηκε» μαζί με αυτόν. Λέγεται πως αυτός ο Άγγελος κρατάει την μοίρα του κάθε ανθρώπου.
~ The Almadel of Solomon (Ars Almadel Salomonis). Το μαγικό αυτό σύγγραμμα, αν και αρκετά σημαντικό ως περιεχόμενο, δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ από τους μεγάλους αποκρυφιστές του 19ου και 20ου αιώνα. Αφορά την εργασία με τα τέσσερα μεγάλα Παρατηρητήρια και την επίκληση μόνο καλών πνευμάτων. Κατά την διάρκεια αυτού του τυπικού, χρησιμοποιείται το Almadel: ένας πίνακας από κερί, πάνω στον οποίο έχουν χαραχτεί ιερά ονόματα και σύμβολα. Όλη την επιφάνεια του την καλύπτει ένα εξάγραμμο ενώ στην μέση κυριαρχεί το τρίγωνο. Τέλος, στις 4 γωνίες του σκαλίζονται 4 τρύπες. Με το κερί που έχει μείνει φτιάχνονται 4 άσπρα κεριά, τα οποία καταλήγουν όχι σε φυτίλι αλλά σε μικρή βάση, το λεγόμενο ‘πόδι’. Το Almadel τοποθετείται πάνω σε αυτά τα ‘πόδια’, λαμβάνοντας υπόψη να μην καλυφθούν οι τρύπες.
Στην μέση του Almadel τοποθετείται ένα τάλισμαν ανάλογα με την εργασία που ο μάγος επιθυμεί να πραγματοποιήσει, ενώ κάτω από το almadel, ένα θυμιατήρι στο οποίο καίγεται μαστίχα. Πρέπει να κατασκευαστούν 4 διαφορετικά almadel, διαφορετικού χρώματος, τα οποία θα αντιστοιχούν στα 4 διαφορετικά Παρατηρητήρια: ένα κάτασπρο, ένα κόκκινο, ένα πράσινο αναμειγμένο με ασημί και ένα μαύρο αναμειγμένο με πράσινο.
~ The New Art (Ars Nova). Το γριμόριο αυτό περιέχει προσευχές και αγορεύσεις που χρησιμοποίησε ο Σολομώντας στον Ναό του. Επίσης, αναφέρονται οι επιγραφές που πρέπει να περιλαμβάνονται στην δημιουργία του μαγικού κύκλου και του μαγικού τριγώνου.
Τα 5 βιβλία του Lemegethon χρησιμοποιήθηκαν σαν πηγή πολλών μαγικών γριμορίων του 17ου και 18ου αιώνα. Οι εκδόσεις του είναι εξαιρετικά σπάνιες λόγω μιας ιδιομορφίας που παρουσίαζε η χρήση του: ο μάγος που ήθελε να το χρησιμοποιήσει έπρεπε πρώτα να το αντιγράψει ο ίδιος σε παρθένα περγαμηνή, φορτίζοντας έτσι το σύγγραμμα με την προσωπική του ενέργεια.
Σήμερα έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη μόνο δύο αντιγράφων του Lemegethon. Το ένα φυλάσσεται στην βιβλιοθήκη του Λονδίνου και το δεύτερο σε αυτήν του Παρισιού.
3. Η Διαθήκη του Σολομώντα (Testamentum Salomonis).
Στο σύγγραμμα αυτό δίνονται λεπτομερή στοιχεία για την ζωή του Σολομώντα, καθώς και για τον τρόπο που απέκτησε το μαγικό του Δαχτυλίδι. Είναι ίσως το λεπτομερέστατο βιβλίο μαγείας όσον αφορά την αποπομπή των πνευμάτων μετά το τέλος της μαγικής τελετής.
4. Το Αληθές Γριμόριο (Grimorium Verum).
Πρόκειται για το γνωστότερο γριμόριο μαύρης μαγείας. Θεωρήθηκε από τους αποκρυφιστές του 19ου αιώνα ένα από τα καλύτερα βιβλία μαγείας, λόγω των λεπτομερέστατων πληροφοριών που περιέχει.
Το βιβλίο χωρίζεται σε 3 μέρη: ένα σχετικά με τους χαρακτήρες και τις σφραγίδες των πνευμάτων και τα τυπικά των επικλήσεων, ένα με οδηγίες για τον καθαρισμό του χώρου πριν την τελετή και τον τρόπο κατασκευής των μαγικών συνέργων, και τέλος, παρατίθεται ένα μεγάλο κεφάλαιο με γητειές και μαγικά ξόρκια. Το παλαιότερο αντίγραφο που υπάρχει χρονολογείται περίπου στον 17ο αιώνα και είναι γραμμένο στα Γαλλικά, τυπώθηκε όμως στην Ρώμη.
5. Το Μέγα Γριμόριο (Grand Grimoire).
Δεν έχουμε συγκεκριμένη ημερομηνία για το Μέγα Γριμόριο, πολλοί ερευνητές όμως πιστεύουν πως γράφτηκε την ίδια χρονική περίοδο με το Grimorium Verum. Ως εκδότης φέρεται κάποιος Antonio Venitiana del Rabina. Θεωρείται επίσης ένα από τα σημαντικότερα βιβλία μαγείας γιατί είναι το μοναδικό που αναφέρεται λεπτομερώς στην σύναψη συμβολαίων, όχι μόνο με δαίμονες, αλλά και με τον ίδιο τον Εωσφόρο.
Είναι χωρισμένο σε δύο τμήματα: το πρώτο περιλαμβάνει όλων των ειδών τις τελετουργίες για επίκληση δαιμόνων και αναλύει τις ιεραρχίες και τις τάξεις των δαιμόνων, ενώ το δεύτερο αναφέρει όλα τα είδη των συμβολαίων που μπορεί να υπογράψει ένας μάγος με κάποιον δαίμονα.
Η πρώτη έντυπη έκδοση του Γριμορίου έγινε στις αρχές του 18ου αιώνα στην Γαλλία.
6. Τα Μαγικά Στοιχεία (Heptameron).
Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο τελετουργικής μαγείας, το οποίο μεταφράστηκε το 1655 από τον Robert Turner. Ως συγγραφέας φέρεται κάποιος Peter de Abano, ο οποίος έζησε στα μέσα του 13ου αιώνα. Το κείμενο βασίζεται κυρίως στην Σολομωνική.
7. Τα Τρία Βιβλία της Απόκρυφης Φιλοσοφίας (Three Books of Occult Philosophy).
Στην πραγματικότητα, τα βιβλία αυτά δεν είναι υπό την μορφή των κλασσικών γριμορίων, αλλά μια συλλογή των θεωριών και των φιλοσοφιών πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η Μαγεία κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Συγγραφέας ο γνωστός αποκρυφιστής και μάγος Henry Cornelius Agrippa. Ο Agrippa χώρισε το σύγγραμμα του σε 3 βιβλία: το πρώτο ασχολείται με την φυσική μαγεία, στο δεύτερο αναφέρεται σε τεχνικές όπως η Καμπάλα, η μαντεία, και τα μαγικά μαθηματικά, και στο τρίτο κάνει διάφορες γενικές παρατηρήσεις σχετικά με τις θρησκείες και την συνεργασία με αγγελικές οντότητες. Δεν υπάρχουν τυπικά, ούτε οδηγίες.
Παρόλο που το σύγγραμμα αυτό δεν είναι κλασσικό γριμόριο, επηρέασε πολύ και χρησίμευσε σαν πηγή πληροφοριών για πολλούς αποκρυφιστές (από τον John Dee και την Ενωχιανή μαγεία μέχρι τον Alister Crowly και το Τάγμα της Χρυσής Αυγής).
8. Grimorium Honorii Magni (Γριμόριο του Μεγάλου Ονώριου).
Θεωρείται ένα από τα χειρότερα ‘μαύρα’ βιβλία όλων των εποχών γιατί περιλαμβάνει μαγικές τελετές και επικλήσεις δαιμόνων που απαιτούν την τέλεση θυσιών. Η ιδιαιτερότητά του είναι ότι αναμιγνύει χριστιανικά τυπικά με καμπαλιστικές μαγικές τελετές. Για παράδειγμα, ο μάγος επικαλείται τον Χριστό και την Παναγία για να του εμφανίσει έναν δαίμονα. Λέγεται πως το βιβλίο γράφτηκε από τον Πάπα Ονώριο Γ’ με σκοπό να μπορούν οι ιερείς της Εκκλησίας να προστάζουν τους δαίμονες. Χρονολογείται γύρω στα μέσα του 15ου αιώνα και εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Ρώμη.
9. Η Ιερή Μαγεία του Μάγου Αμπραμελίν (The Sacred Magic Of Abramelin the Mage).
Βιβλίο καμπαλιστικής μαγείας του οποίου ως συγγραφέας φέρεται κάποιος Αβραάμ ο Εβραίος, που έζησε στην Γερμανία ανάμεσα στο 1362 – 1460. Αυτός, μετά από πολλά ταξίδια αναζήτησης της Αληθινής Σοφίας, συνάντησε στην Αίγυπτο τον Μάγο Αμπραμελίν, ο οποίος του αποκάλυψε τα μυστικά της Ιερής Μαγείας. Το σύγγραμμα είναι χωρισμένο σε 3 μέρη/βιβλία:
Το πρώτο είναι μια αυτοβιογραφία του συγγραφέα, όπου αναφέρονται όλες οι εμπειρίες του κατά την διάρκεια των ταξιδιών του.
Το δεύτερο αναφέρει όλες τις λεπτομέρειες και διαδικασίες που αφορά την Ιερή Μαγεία του Αμπραμελίν, κυρίως πώς να επικαλείται ο μάγος και να συνεργάζεται με τον Φύλακα Άγγελό του. Εφόσον εξασφαλιστεί η συνεργασία αυτή, μετά μπορεί ο μάγος να επικαλεστεί και να χρησιμοποιήσει για τα θελήματά του δαιμονικά πνεύματα.
Το τρίτο περιέχει τετράγωνες σφραγίδες-ταλισμάν, στα οποία πρέπει να ορκιστούν οι δαίμονες όταν δίνουν τους όρκους υποταγής τους.
Το σύγγραμμα έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και θεωρείται πολύ σημαντικό μέσα στους αποκρυφιστικούς κύκλους. Την πρώτη αγγλική μετάφραση επιμελήθηκε ο MacGregor Mathers, ο ίδιος που μετέφρασε στην αγγλική γλώσσα και την Σολομωνική. Το πιο γνωστό αντίγραφο του βιβλίου, το οποίο θεωρείται και πιστό αντίγραφο του πρωτότυπου, είναι γραμμένο στα Γαλλικά και φυλάσσεται στην βιβλιοθήκη Αρσενάλ στο Παρίσι.
10. Arbatel de Magia Veterum (Arbatel of Magic).
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ελβετία το 1575 στα Λατινικά και μεταφράστηκε για πρώτη φορά στην αγγλική γλώσσα το 1655 από τον Robert Turner. Λέγεται πως αρχικά το Arbatel θα είχε 9 τόμους αλλά ο συγγραφέας πρόλαβε να γράψει μόνο τον πρώτο, την Εισαγωγή. Εκεί περιγράφονται οι βασικές μαγικές διαδικασίες για την πραγματοποίηση τελετών. Επίσης, περιλαμβάνονται και 49 αφορισμοί, τους οποίους ο μάγος πρέπει να τους μάθει απέξω για να μπορέσει να συνεχίσει. Οι υπόλοιποι 8 τόμοι αναφέρονται και περιγράφονται στην Εισαγωγή, και περιλάμβαναν τελετουργίες από διάφορες μαγικές σχολές, όπως Ησιοδική και Ομηρική μαγεία, Πυθαγόρεια, Σιβυλλική, Ερμητική και Ρωμαϊκή.
11. Liber Logaeth (Βιβλίου του Νόμου του Θεού).
Γνωστό και σαν Οι Ενωχιακοί Πίνακες του Dr. John Dee. Αποτελείται από 101 πίνακες, οι οποίοι είναι χωρισμένοι σε κάθετες και οριζόντιες γραμμές. Οι 96 χωρίζονται σε 49 κάθετα και 49 οριζόντια τετράγωνα και οι υπόλοιποι 5 αποτελούνται από 36 x 72 τετράγωνα. Οι πίνακες φέρουν λατινικά γράμματα και αραβικούς αριθμούς, οι οποίοι δεν έχουν τοποθετηθεί τυχαία, αλλά η θέση τους στηρίζεται σε κάποιο σύστημα κρυπτογραφίας. Υποτίθεται πως αγγελικές οντότητες υπαγόρεψαν τους Ενωχιακούς πίνακες στον Dee, χρησιμοποιώντας ως διάμεσο τον Edward Kelly.
Ήταν μια σειρά μαγικών επικλήσεων και κλειδιών οι οποίες, αν εκτελούνταν σωστά, θα άνοιγαν τις πύλες των Τεσσάρων Μεγάλων Παρατηρητηρίων και θα ερχόταν η λεγόμενη Αποκάλυψη. Τα μηνύματα δίνονταν μάλιστα από τους αγγέλους ανάποδα, γιατί ακόμα και η απλή προφορά τους θα απελευθέρωνε απίστευτες δυνάμεις.
Το Liber Logaeth χρονολογείται στα τέλη του 16ου αιώνα. Από το σύγγραμμα αυτό προέκυψε το Ενωχιανό Μαγικό Σύστημα, η βάση του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής. Το πρωτότυπο χειρόγραφο βρίσκεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο.
~*~*~
Ο κατάλογος των γριμορίων φυσικά δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχουν δεκάδες ακόμα που θα μπορούσαν να αναφερθούν, όπως το Picatrix, βιβλίο αστρικής μαγείας, το De Magia Veterum, The Grimoire of Armadel, το Liber Sacer Juratus, The Magus, Ars Notaria, ακόμα βέβαια και το Νεκρονομικόν.
Δυστυχώς όλα αυτά τα βιβλία υπήρξαν αντικείμενα διώξεων και τα περισσότερα πρωτότυπα έχουν καταστραφεί…
Πηγή
Τα περισσότερα γριμόρια γράφτηκαν μεταξύ του 13ου - 18ου αιώνα και σχετίζονται με πρακτική και τελετουργική μαγεία. Περιέχουν μαγικές φόρμουλες, σύμβολα, επικλήσεις, οδηγίες για συνεργασία με αγγέλους και δαίμονες, γητειές, ξόρκια, κατασκευή τάλισμαν και μαγικών συνέργων. Τα περισσότερα γριμόρια είναι μια περίεργη μίξη εβραϊκών, παγανιστικών και χριστιανικών τελετουργιών.
Τα περισσότερα γριμόρια στηρίζονται πάνω στο χριστιανικό τυπικό. Επίσης, οι περισσότεροι μάγοι ‘καθαγίαζαν’ τα γριμόριά τους με το να τα τοποθετούν στο ιερό των ναών κατά την διάρκεια της λειτουργίας ή ακόμα και να χρησιμοποιούν αγιασμό ή άγιο λάδι για να τα ‘ευλογήσουν’.
Σήμερα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για την αυθεντικότητα των εκδόσεων των γριμορίων που κυκλοφορούν στο εμπόριο για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι πως τα γριμόρια αρχικά μεταδίδονταν προφορικά, που σημαίνει πως πολλές λέξεις και φράσεις έχουν υποστεί μεγάλες αλλαγές. Ο δεύτερος λόγος είναι πως τα γριμόρια έχουν μεταφραστεί πολλές φορές και σε πολλές γλώσσες, από μυστικιστές και αποκρυφιστές που έχουν κάνει τις δικές τους προσθήκες και αλλαγές. Οι μεταφράσεις είναι ένα από τα κυριότερα προβλήματα όσον αφορά την αυθεντικότητα ενός έργου.
Υπάρχουν εκατοντάδες γριμόρια που έχουν κυκλοφορήσει στην Ευρώπη κατά τους προηγούμενους αιώνες. Θα γίνει αναφορά των πιο γνωστών, που επηρέασαν τους μαγικούς κύκλους σε όλο τον κόσμο:
1. Clavicula Solomonis (Σολομωνική).
Παρόλο που ο τίτλος δηλώνει πως γράφτηκε από τον βασιλιά Σολομώντα, πιθανότατα γράφτηκε τον 12ο αιώνα από άγνωστο συγγραφέα. Η Σολομωνική χωρίζεται σε δύο βιβλία. Το πρώτο βιβλίο αφορά την επίκληση πνευμάτων, χωρίς να γίνεται αναφορά στην ιεραρχία ή τις ιδιότητες και τον χαρακτήρα κάθε πνεύματος. Ο μάγος απλά τους καλεί έξω από τον κύκλο και εκεί τους κάνει ερωτήσεις σχετικά με την ιδιότητα του καθενός. Επίσης, δίνονται πολλά τάλισμαν για να κρατούν τα πνεύματα υπάκουα, καθώς και πολλά καθημερινά ξόρκια, όπως η κατασκευή μαγικού χαλιού ή η ανακάλυψη ενός κλεμμένου αντικειμένου.
Το δεύτερο βιβλίο ασχολείται με την προετοιμασία του χώρου και των αντικειμένων που θα χρειαστούν κατά την διάρκεια μιας τελετής.
Το παλιότερο γνωστό χειρόγραφο που σώζεται φυλάσσεται στο Βρετανικό Μουσείο και δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο κοινό. Χρονολογείται στα μέσα του 12ου αιώνα και είναι γραμμένο στα Ελληνικά….
2. Lemegethon (Lesser Key of Solomon).
Το Lemegethon είναι στην πραγματικότητα μια συλλογή 5 μαγικών συγγραμμάτων: Γοητεία (Goetia), Θεουργία-Γοητεία (Theurgia-Goetia), the Pauline Art, the Almadel of Solomon, και the Ars Nova.
Ας τα δούμε ένα ένα ξεχωριστά.
~ Η Γοητεία (Goetia) ήταν ένα είδος μεσαιωνικής νεκρομαντείας, κατά την οποία γίνονταν κυρίως επικλήσεις δαιμόνων. Είναι το παλαιότερο από τα 5 συγγράμματα και περιέχει συμβουλές για τον τρόπο επίκλησης 72 δαιμονικών οντοτήτων. Επίσης, είναι το σύγγραμμα που δίνει τα σχεδιαγράμματα της περίφημης Σφραγίδας του Σολομώντα, του Πενταγράμματος, του Εξαγράμματος και του Δαχτυλιδιού του.
~ Η Θεουργία-Γοητεία (Theurgia-Goetia) περιέχει τους τρόπους επίκλησης και συνεργασίας με πνεύματα Λευκής Μαγείας. Αναφέρει λεπτομερώς τους 31 Πρίγκιπες μαζί με τα πνεύματα που τους υπηρετούν.
~ The Pauline Art (Ars Paulina) ονομάστηκε έτσι γιατί λέγεται πως το ανακάλυψε ο απόστολος Παύλος όταν ανέβηκε στο τρίτο επίπεδο του Παραδείσου. Από εκεί το έφερε στην Κόρινθο. Χωρίζεται σε δύο μέρη: το πρώτο αναφέρει τους 24 Αγγέλους που αντιστοιχούν στις ώρες της ημέρας και πώς ο μάγος μπορεί να τους χρησιμοποιήσει ανάλογα με το τι επιθυμεί. Το δεύτερο όμως είναι αυτό που έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον: Αναφέρει τον τρόπο με τον οποίο κάποιος μπορεί να επικοινωνήσει και να χρησιμοποιήσει τον Άγγελο που «γεννήθηκε» μαζί με αυτόν. Λέγεται πως αυτός ο Άγγελος κρατάει την μοίρα του κάθε ανθρώπου.
~ The Almadel of Solomon (Ars Almadel Salomonis). Το μαγικό αυτό σύγγραμμα, αν και αρκετά σημαντικό ως περιεχόμενο, δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ από τους μεγάλους αποκρυφιστές του 19ου και 20ου αιώνα. Αφορά την εργασία με τα τέσσερα μεγάλα Παρατηρητήρια και την επίκληση μόνο καλών πνευμάτων. Κατά την διάρκεια αυτού του τυπικού, χρησιμοποιείται το Almadel: ένας πίνακας από κερί, πάνω στον οποίο έχουν χαραχτεί ιερά ονόματα και σύμβολα. Όλη την επιφάνεια του την καλύπτει ένα εξάγραμμο ενώ στην μέση κυριαρχεί το τρίγωνο. Τέλος, στις 4 γωνίες του σκαλίζονται 4 τρύπες. Με το κερί που έχει μείνει φτιάχνονται 4 άσπρα κεριά, τα οποία καταλήγουν όχι σε φυτίλι αλλά σε μικρή βάση, το λεγόμενο ‘πόδι’. Το Almadel τοποθετείται πάνω σε αυτά τα ‘πόδια’, λαμβάνοντας υπόψη να μην καλυφθούν οι τρύπες.
Στην μέση του Almadel τοποθετείται ένα τάλισμαν ανάλογα με την εργασία που ο μάγος επιθυμεί να πραγματοποιήσει, ενώ κάτω από το almadel, ένα θυμιατήρι στο οποίο καίγεται μαστίχα. Πρέπει να κατασκευαστούν 4 διαφορετικά almadel, διαφορετικού χρώματος, τα οποία θα αντιστοιχούν στα 4 διαφορετικά Παρατηρητήρια: ένα κάτασπρο, ένα κόκκινο, ένα πράσινο αναμειγμένο με ασημί και ένα μαύρο αναμειγμένο με πράσινο.
~ The New Art (Ars Nova). Το γριμόριο αυτό περιέχει προσευχές και αγορεύσεις που χρησιμοποίησε ο Σολομώντας στον Ναό του. Επίσης, αναφέρονται οι επιγραφές που πρέπει να περιλαμβάνονται στην δημιουργία του μαγικού κύκλου και του μαγικού τριγώνου.
Τα 5 βιβλία του Lemegethon χρησιμοποιήθηκαν σαν πηγή πολλών μαγικών γριμορίων του 17ου και 18ου αιώνα. Οι εκδόσεις του είναι εξαιρετικά σπάνιες λόγω μιας ιδιομορφίας που παρουσίαζε η χρήση του: ο μάγος που ήθελε να το χρησιμοποιήσει έπρεπε πρώτα να το αντιγράψει ο ίδιος σε παρθένα περγαμηνή, φορτίζοντας έτσι το σύγγραμμα με την προσωπική του ενέργεια.
Σήμερα έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη μόνο δύο αντιγράφων του Lemegethon. Το ένα φυλάσσεται στην βιβλιοθήκη του Λονδίνου και το δεύτερο σε αυτήν του Παρισιού.
3. Η Διαθήκη του Σολομώντα (Testamentum Salomonis).
Στο σύγγραμμα αυτό δίνονται λεπτομερή στοιχεία για την ζωή του Σολομώντα, καθώς και για τον τρόπο που απέκτησε το μαγικό του Δαχτυλίδι. Είναι ίσως το λεπτομερέστατο βιβλίο μαγείας όσον αφορά την αποπομπή των πνευμάτων μετά το τέλος της μαγικής τελετής.
4. Το Αληθές Γριμόριο (Grimorium Verum).
Πρόκειται για το γνωστότερο γριμόριο μαύρης μαγείας. Θεωρήθηκε από τους αποκρυφιστές του 19ου αιώνα ένα από τα καλύτερα βιβλία μαγείας, λόγω των λεπτομερέστατων πληροφοριών που περιέχει.
Το βιβλίο χωρίζεται σε 3 μέρη: ένα σχετικά με τους χαρακτήρες και τις σφραγίδες των πνευμάτων και τα τυπικά των επικλήσεων, ένα με οδηγίες για τον καθαρισμό του χώρου πριν την τελετή και τον τρόπο κατασκευής των μαγικών συνέργων, και τέλος, παρατίθεται ένα μεγάλο κεφάλαιο με γητειές και μαγικά ξόρκια. Το παλαιότερο αντίγραφο που υπάρχει χρονολογείται περίπου στον 17ο αιώνα και είναι γραμμένο στα Γαλλικά, τυπώθηκε όμως στην Ρώμη.
5. Το Μέγα Γριμόριο (Grand Grimoire).
Δεν έχουμε συγκεκριμένη ημερομηνία για το Μέγα Γριμόριο, πολλοί ερευνητές όμως πιστεύουν πως γράφτηκε την ίδια χρονική περίοδο με το Grimorium Verum. Ως εκδότης φέρεται κάποιος Antonio Venitiana del Rabina. Θεωρείται επίσης ένα από τα σημαντικότερα βιβλία μαγείας γιατί είναι το μοναδικό που αναφέρεται λεπτομερώς στην σύναψη συμβολαίων, όχι μόνο με δαίμονες, αλλά και με τον ίδιο τον Εωσφόρο.
Είναι χωρισμένο σε δύο τμήματα: το πρώτο περιλαμβάνει όλων των ειδών τις τελετουργίες για επίκληση δαιμόνων και αναλύει τις ιεραρχίες και τις τάξεις των δαιμόνων, ενώ το δεύτερο αναφέρει όλα τα είδη των συμβολαίων που μπορεί να υπογράψει ένας μάγος με κάποιον δαίμονα.
Η πρώτη έντυπη έκδοση του Γριμορίου έγινε στις αρχές του 18ου αιώνα στην Γαλλία.
6. Τα Μαγικά Στοιχεία (Heptameron).
Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο τελετουργικής μαγείας, το οποίο μεταφράστηκε το 1655 από τον Robert Turner. Ως συγγραφέας φέρεται κάποιος Peter de Abano, ο οποίος έζησε στα μέσα του 13ου αιώνα. Το κείμενο βασίζεται κυρίως στην Σολομωνική.
7. Τα Τρία Βιβλία της Απόκρυφης Φιλοσοφίας (Three Books of Occult Philosophy).
Στην πραγματικότητα, τα βιβλία αυτά δεν είναι υπό την μορφή των κλασσικών γριμορίων, αλλά μια συλλογή των θεωριών και των φιλοσοφιών πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η Μαγεία κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Συγγραφέας ο γνωστός αποκρυφιστής και μάγος Henry Cornelius Agrippa. Ο Agrippa χώρισε το σύγγραμμα του σε 3 βιβλία: το πρώτο ασχολείται με την φυσική μαγεία, στο δεύτερο αναφέρεται σε τεχνικές όπως η Καμπάλα, η μαντεία, και τα μαγικά μαθηματικά, και στο τρίτο κάνει διάφορες γενικές παρατηρήσεις σχετικά με τις θρησκείες και την συνεργασία με αγγελικές οντότητες. Δεν υπάρχουν τυπικά, ούτε οδηγίες.
Παρόλο που το σύγγραμμα αυτό δεν είναι κλασσικό γριμόριο, επηρέασε πολύ και χρησίμευσε σαν πηγή πληροφοριών για πολλούς αποκρυφιστές (από τον John Dee και την Ενωχιανή μαγεία μέχρι τον Alister Crowly και το Τάγμα της Χρυσής Αυγής).
8. Grimorium Honorii Magni (Γριμόριο του Μεγάλου Ονώριου).
Θεωρείται ένα από τα χειρότερα ‘μαύρα’ βιβλία όλων των εποχών γιατί περιλαμβάνει μαγικές τελετές και επικλήσεις δαιμόνων που απαιτούν την τέλεση θυσιών. Η ιδιαιτερότητά του είναι ότι αναμιγνύει χριστιανικά τυπικά με καμπαλιστικές μαγικές τελετές. Για παράδειγμα, ο μάγος επικαλείται τον Χριστό και την Παναγία για να του εμφανίσει έναν δαίμονα. Λέγεται πως το βιβλίο γράφτηκε από τον Πάπα Ονώριο Γ’ με σκοπό να μπορούν οι ιερείς της Εκκλησίας να προστάζουν τους δαίμονες. Χρονολογείται γύρω στα μέσα του 15ου αιώνα και εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Ρώμη.
9. Η Ιερή Μαγεία του Μάγου Αμπραμελίν (The Sacred Magic Of Abramelin the Mage).
Βιβλίο καμπαλιστικής μαγείας του οποίου ως συγγραφέας φέρεται κάποιος Αβραάμ ο Εβραίος, που έζησε στην Γερμανία ανάμεσα στο 1362 – 1460. Αυτός, μετά από πολλά ταξίδια αναζήτησης της Αληθινής Σοφίας, συνάντησε στην Αίγυπτο τον Μάγο Αμπραμελίν, ο οποίος του αποκάλυψε τα μυστικά της Ιερής Μαγείας. Το σύγγραμμα είναι χωρισμένο σε 3 μέρη/βιβλία:
Το πρώτο είναι μια αυτοβιογραφία του συγγραφέα, όπου αναφέρονται όλες οι εμπειρίες του κατά την διάρκεια των ταξιδιών του.
Το δεύτερο αναφέρει όλες τις λεπτομέρειες και διαδικασίες που αφορά την Ιερή Μαγεία του Αμπραμελίν, κυρίως πώς να επικαλείται ο μάγος και να συνεργάζεται με τον Φύλακα Άγγελό του. Εφόσον εξασφαλιστεί η συνεργασία αυτή, μετά μπορεί ο μάγος να επικαλεστεί και να χρησιμοποιήσει για τα θελήματά του δαιμονικά πνεύματα.
Το τρίτο περιέχει τετράγωνες σφραγίδες-ταλισμάν, στα οποία πρέπει να ορκιστούν οι δαίμονες όταν δίνουν τους όρκους υποταγής τους.
Το σύγγραμμα έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και θεωρείται πολύ σημαντικό μέσα στους αποκρυφιστικούς κύκλους. Την πρώτη αγγλική μετάφραση επιμελήθηκε ο MacGregor Mathers, ο ίδιος που μετέφρασε στην αγγλική γλώσσα και την Σολομωνική. Το πιο γνωστό αντίγραφο του βιβλίου, το οποίο θεωρείται και πιστό αντίγραφο του πρωτότυπου, είναι γραμμένο στα Γαλλικά και φυλάσσεται στην βιβλιοθήκη Αρσενάλ στο Παρίσι.
10. Arbatel de Magia Veterum (Arbatel of Magic).
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ελβετία το 1575 στα Λατινικά και μεταφράστηκε για πρώτη φορά στην αγγλική γλώσσα το 1655 από τον Robert Turner. Λέγεται πως αρχικά το Arbatel θα είχε 9 τόμους αλλά ο συγγραφέας πρόλαβε να γράψει μόνο τον πρώτο, την Εισαγωγή. Εκεί περιγράφονται οι βασικές μαγικές διαδικασίες για την πραγματοποίηση τελετών. Επίσης, περιλαμβάνονται και 49 αφορισμοί, τους οποίους ο μάγος πρέπει να τους μάθει απέξω για να μπορέσει να συνεχίσει. Οι υπόλοιποι 8 τόμοι αναφέρονται και περιγράφονται στην Εισαγωγή, και περιλάμβαναν τελετουργίες από διάφορες μαγικές σχολές, όπως Ησιοδική και Ομηρική μαγεία, Πυθαγόρεια, Σιβυλλική, Ερμητική και Ρωμαϊκή.
11. Liber Logaeth (Βιβλίου του Νόμου του Θεού).
Γνωστό και σαν Οι Ενωχιακοί Πίνακες του Dr. John Dee. Αποτελείται από 101 πίνακες, οι οποίοι είναι χωρισμένοι σε κάθετες και οριζόντιες γραμμές. Οι 96 χωρίζονται σε 49 κάθετα και 49 οριζόντια τετράγωνα και οι υπόλοιποι 5 αποτελούνται από 36 x 72 τετράγωνα. Οι πίνακες φέρουν λατινικά γράμματα και αραβικούς αριθμούς, οι οποίοι δεν έχουν τοποθετηθεί τυχαία, αλλά η θέση τους στηρίζεται σε κάποιο σύστημα κρυπτογραφίας. Υποτίθεται πως αγγελικές οντότητες υπαγόρεψαν τους Ενωχιακούς πίνακες στον Dee, χρησιμοποιώντας ως διάμεσο τον Edward Kelly.
Ήταν μια σειρά μαγικών επικλήσεων και κλειδιών οι οποίες, αν εκτελούνταν σωστά, θα άνοιγαν τις πύλες των Τεσσάρων Μεγάλων Παρατηρητηρίων και θα ερχόταν η λεγόμενη Αποκάλυψη. Τα μηνύματα δίνονταν μάλιστα από τους αγγέλους ανάποδα, γιατί ακόμα και η απλή προφορά τους θα απελευθέρωνε απίστευτες δυνάμεις.
Το Liber Logaeth χρονολογείται στα τέλη του 16ου αιώνα. Από το σύγγραμμα αυτό προέκυψε το Ενωχιανό Μαγικό Σύστημα, η βάση του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής. Το πρωτότυπο χειρόγραφο βρίσκεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο.
~*~*~
Ο κατάλογος των γριμορίων φυσικά δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχουν δεκάδες ακόμα που θα μπορούσαν να αναφερθούν, όπως το Picatrix, βιβλίο αστρικής μαγείας, το De Magia Veterum, The Grimoire of Armadel, το Liber Sacer Juratus, The Magus, Ars Notaria, ακόμα βέβαια και το Νεκρονομικόν.
Δυστυχώς όλα αυτά τα βιβλία υπήρξαν αντικείμενα διώξεων και τα περισσότερα πρωτότυπα έχουν καταστραφεί…
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου